Sal 1990 bû.Min ji Amûdê rê girt û ji bo weşandina pirtûka xwe ya yekem ya bi navê Mêrê Avis min berê xwe da Şamê. Rê şazdeh saet bû. Hem ji bo dîtina weşanxaneyekê û hem ji bo dîtina Ehmed Miella ku xêz û motîvên pirtûkê amade dikirin. Ez çend rojan li wir mam û vegeriyam Helebê, cihê ku ji bo xwendina zanîngehê ez lê   

Diviyabû ku nivîsa vê carê xeleka duyem ba ji xelekên rexneyî, yên di derbarê nivîskariya kurdî de, lê ji xeleka derbasbûyî hate naskirin ku ez li ser rêyeke şaş im û min neheqiyeke mezin li weşangerên kurd kiriye. Tev ku nivîs bi awayekî giştî li ser kar û barê weşangeriyê bû, lê dîsa jî diyar bû ku rexne di van derdo   

 Hetanî ku pirtûk derdikeve di gelek qonaxan re derbas dibe. Emê vê carê, bi kurtayî be jî, li ser cînayetên weşangeriya kurdî rawestin.Hemû weşanxaneyên kurdan, kêm zêde, ji standartên weşangeriya ku li hemû deverên cîhanê hene, dûr in.- Dema pirtûk wekî destnivîs diçe ber destên weşanger, bi awayekî bi rêk û pêk, ber   

Helîm YûsivDi hevpeyvîneke xwe ya bi kovara “Deus ex Maçina” a Belcîkî re, nivîskarê kurd Firat Cewerî, xwe û nivîskarên kurd bi vî awayî pêşkêşî belçîkiyan dike...(Di salên ko ez derketim derveyî welêt de hem li welêt hem jî li diasporayê hejmara nivîskarên kurd pir kêm bû. Yên ko bi kurmancî dinivîsandin çend kes bûn